لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

1هدف مطالعه حاضر، بررسی و مقایسه رشد حامی فقرا در چهار کشور منتخب اسلامی با وفور منابع طبیعی طی دوره زمانی 2009-2019 است. برای تحقق این هدف، سه شاخص رشد حامی فقرا (PPGI)، نرخ رشد معادل فقر (PEGR) و نرخ رشد حامی فقرا (RPPG) با استفاده از سه معیار نسبت سرشمار فقر، نسبت شکاف فقر و مجذور شکاف فقر، از طریق بسته تجزیه و تحلیل DASP نرم­افزار Stata محاسبه شد. نتایج نشان داد که اغلب کشورها رشد قطره­چکانی و رشد بی­ارزشی را در طی دوره مورد بررسی داشته­اند که این امر؛ منجر به افزایش فقر و نابرابری می­شود. در این بین، فقط پاکستان (2019-2015) و مالزی (2016-2011) بر اساس هر سه معیار فقر و ایران (2015-2009) و (2019-2015) بر اساس معیار مجذور شکاف فقر، رشد نسبتاً قوی­تر حامی فقرا داشته­اند. نتایج شاخص­های سه­گانه مذکور، تایید­کننده یکدیگر بوده و در همه کشورها، فقر و نابرابری در یک جهت تغییر کرده است. همچنین بر اساس شاخص RPPG، همه کشورها به جز پاکستان (2019-2015) و مالزی (2016-2011)، علاوه بر افزایش در فقر، افزایش در نابرابری را نیز تجربه کردند. نتیجه کلی تحقیق بیانگر این است که درجه رشد حامی فقرا در کشورهای مورد مطالعه، متفاوت بوده و نیز رشد اتفاق افتاده روند باثباتی را در دو دوره مورد بررسی برای کشورهای نمونه تحقیق نداشته است.

گردشگری با توجه به ماهیت خود، چشم اندازی گسترده ای را برای متنوع سازی مشاغل ایجاد کرده است و فرصتی را برای مشارکت فقیرانی که اغلب در مشاغل فصلی و اقتصاد غیررسمی فعالیت می کنند، فراهم نموده است. به طورکلی هدف آن است که طبقه پایین جوامع روستایی به همان اندازه که در پرداخت هزینه های اقتصادی، اجتماعی-فرهنگی و زیست محیطی رشد گردشگری شریک هستند، سهم خود را نیز در منافع حاصل از توسعه گردشگری دریافت نماید. بر این اساس، پژوهش حاضر با یک مطالعه کیفی از نوع تحلیل محتوا با روش نمونه گیری هدفمند موانع پیش روی تحقق طبیعت گردی حامی فقرا را در روستاهای منتخب شرق استان سمنان (قلعه بالا، رضاآباد و ابر) مورد واکاوی قرار داده است. گردآوری اطلاعات از طریق مصاحبه، با شش گروه ذی نفع کلیدی (فقرا، افراد خارج شده از فقر، مدیران محلی، سرمایه گذاران، ساکنان محلی) در تابستان و پاییز 1396 به دست آمده است. نتایج پژوهش نشان می دهد ذی نفعان موانع فراروی تحقق طبیعت گردی حامی فقرا در روستاهای موردمطالعه را در پنج طبقه نابرابری آموزشی، روابط نابرابر قدرت، سبک زندگی، تقدیرگرایی و مشکلانت مدیریتی و تمرکزگرایی تصمیمات طبقه بندی نمودند.

در سال های اخیر توجه به فقرا در روح برنامه های توسعه گردشگری در کشورهای در حال توسعه مورد توجه قرار گرفته است. به طوری که توجه به فقرابه کانون نگرانی ها در برنامه های توسعه گردشگری تبدیل شده است و میزان برخورداری فقیران از منافع خالص گردشگری، معیار اولیه توجیه هرگونه ابتکار توسعه ای مبتنی بر گردشگری بوده است. بر این اساس، پژوهش حاضر با روش شناسی کیفی از نوع روش تحلیل محتوا در صدد کشف و تبیین ادراک ذی نفعان گردشگری و کاهش فقردر روستاهای منتخب شرق استان سمنان (قلعه بالا، ابر و رضاآباد) است. به علت انزوای جغرافیایی و معیشت سنتی، مردم این روستاها از فقرنسبی رنج می-برند. دولت در سال های اخیر با برنامه های دستوری تلاش هایی را برای کاهش فقراز طریقتوسعه گردشگری در این مناطق انجام داده است. نتایج مصاحبه ها با پنج گروه ذی نفع نشان می دهدگردشگردی باحمایت های دولتی توانسته است فقر را از سه مسیر (مستقیم، غیرمستقیم و اثرات پویا) نسبتاً کاهش دهد به طوری که فرصت ها و مهارت های شغلی بخش بزرگی از فقرای روستایی را افزایش داده و همچنین باعث ارتقای نسبی انسجام، مشارکت و رفتارهای مسئولانه زیست محیطی شود.

هدف کلی این تحقیق طراحی مدل کارآفرینی سازمانی ترویج کشاورزی در زمینه توسعه پایدار کشاورزی است. در حقیقت، هدف اصلی این پژوهش شناسایی مولفه ها و متغیرهای مدل کارآفرینی سازمانی ترویج در زمینه توسعه پایدار کشاورزی و تبیین رابطه بین این متغیرها در قالب یک مدل است. جامعه آماری این پژوهش شامل 2882 نفر از کارشناسان و مروجان ترویج کشاورزی کل کشور است که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای با انتساب متناسب و با روش فرمول کوکران به تعداد 315 نفر نمونه گیری شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسش نامه بود. روایی صوری پرسش نامه با کسب نظر های متخصصان و استادان ترویج کشاورزی و کارآفرینی دانشگاه تهران بررسی شد و اصلاحات لازم صورت گرفت. به منظور محاسبه پایایی پرسش نامه تعداد 30 پرسش نامه از سوی کارشناسان ترویج استان تهران تکمیل و ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد که مقدار آن برای بخش های مختلف پرسش نامه بالاتر از 0.80 بود و این امر نشان می دهد بخش های مختلف پرسش نامه از پایایی مناسبی برخوردار است. داده های گردآوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و SPLS تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان می دهد که کارآفرینی سازمانی ترویج بر نتایج سازمانی ترویج در زمینه توسعه پایدار کشاورزی اثر گذار است، همچنین نتایج نشان می دهد که پیش نیازها، تدوین برنامه کارآفرینی سازمان و چشم انداز ترویج در زمینه توسعه پایدار کشاورزی بر پدیده کارآفرینی سازمانی ترویج در زمینه توسعه پایدار کشاورزی تاثیر مثبت و معنی داری می گذارند، علاوه بر این، تدوین برنامه کارآفرینی در سازمان و چشم انداز ترویج در زمینه توسعه پایدار کشاورزی بر نتایج ترویج در زمینه توسعه پایدار کشاورزی هم تاثیر مستقیم دارد و هم از طریق اثرگذاری بر کارآفرینی سازمانی به طور غیر مستقیم موثر است.

پژوهش حاضر به منظور بررسی کاربرد نظریه آشفتگی در ساماندهی ترویج کشاورزی استان فارس انجام گردید. جامعه آماری 186 نفر از کارشناسان ترویج کشاورزی استان فارس می باشند که برای بررسی دیدگاه آنان از روش تمام شماری استفاده شد. ابزار تحقیق، پرسشنامه بوده که روایی محتوایی و شکلی، با نظر متخصصان مربوطه که شامل اساتید کمیته تحقیق و چند نفر از کارشناسان برتر ترویج کشاورزی می باشند، تأئید گردید. جهت تعیین روایی سازه، شاخص میانگین واریانس استخراج شده محاسبه گردید. قابلیت اعتماد پرسشنامه نیز با پایایی ترکیبی تایید گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS16 و Smart PLS انجام شد. نتایج نشان داد که نظریه آشفتگی و شاخص های آن حدود 37 درصد از واریانس عاملین ترویج، 22 درصد از واریانس فعالیت های آموزشی-ترویجی، 31 درصد از واریانس سازمان و مدیریت ترویج، 21 درصد از واریانس شاخص های زیرساختی-آموزشی، 18 درصد از واریانس آموزش های انبوهی رسانه ای، 11 درصد از واریانس اعتبارات ترویجی، و 22 درصد از واریانس ارتباطات ترویجی را تبیین می کنند و به طور کلی سازه های موجود در مدل نیز حدود 62 درصد از واریانس ساماندهی ترویج را تبیین می کنند. بیشترین درصد تبیین مربوط به فعالیت های آموزشی-ترویجی (ضریب مسیر=426/0) و ارتباطات ترویجی (ضریب مسیر=0. 362) می باشد در حالی که شاخص های زیرساختی-آموزشی و آموزش های انبوهی رسانه ای اثر منفی بر ساماندهی ترویج از خود نشان داده اند.

هدف این تحقیق این است که مدل مداخله ای بانک کشاورزی در ترویج کارآفرینی در توسعه کشاورزی با استفاده از الگوهای مشارکتی را طراحی کند. در این راستا، مبتنی بر ادبیات مشارکت عمومی-خصوصی در آموزش و ترویج نوآوری و کارآفرینی در بخش کشاورزی، از مدل های تصمیم گیری چند متغیره تحلیل سلسله مراتبی برای طراحی مدل بهره گرفته شد. مطابق با مبانی تحلیل سلسله مراتبی، از پرسشنامه ای که میان 30 نفر خبره و با نرخ سازگاری 0/2 تکمیل شده بود، استفاده شد. برای این منظور، پرسشنامه ای مبتنی بر مقایسه های زوجی طراحی شد. به منظور تایید روایی شکلی و محتوایی پرسشنامه از مرور ادبیات و اخذ نظرات خبرگان استفاده شد و پایایی آن از طریق نرخ سازگاری کمتر از 0/1 مورد تایید قرار گرفت. یافته های تحقیق نشان داد که سازوکار تامین مالی با ضریب اهمیت 0/389 (به عنوان طرف دولتی مشارکت)، ترویج فناوری بخش غیردولتی با ضریب اهمیت 0/393، استفاده از نهادهای بین المللی با ضریب اهمیت 0/289، صندوق های خطرپذیر با اولویت دریافت تسهیلات با ضریب 0/321 و استفاده از ابزار ترویجی شرکت های نوپا با ضریب اهمیت 0/344 بالاترین اولویت را دارند و می توانند بر توانایی بانک کشاورزی ترویج و آموزش نوآوری و کارآفرینی بخش کشاورزی تاثیرگذار باشند.